Neden Yazıyorsun?

"Neden yazıyorsun?" diye sordu bana.
Afalladım. Verecek cevabım yoktu.
Birseyler geveledim. Olmadı. Neden onlar degildi.
O anda fark ettim. Neden yazıyorum ben, bilmiyordum.
Sonra dusundum.
Cevabı derinliklerimde aramaya başladım.
Belki buldum, belki bulamadım...

Yazıyorum...

Cunku kendi hayatıma sıgmıyorum ben, tasıyorum.

Bir hayat içinde bin hayat yasamak, bir kimlik içinde bin kişi olmak istiyorum...
Sıgmıyorum, tasıyorum...
Tasıp baska hayatlara, baska dunyalara, baska diyarlara akıyorum.
Sıgmıyorum...
Benden tasanlar yazılarda vucut buluyor, hayat buluyor.

Yazıyorum...

Çünkü yasamaya degiyorsa yazmaya değer.

Hayatı "zoom"luyorum.
Bir an geliyor, bir soz geliyor, bir goz geliyor, içime degiyor.
Degip birseyleri hareket ettiriyor.
O anın fotografını cekiyorum ben. Kelimelerimle...
O kareyi buyutuyorum. Ölümsüz yapıyorum.
Cünkü yasamaya degiyorsa, yazmaya değer...
Yazılmadıklarında eksik kalmaz ama,
Yazıldıklarında değerleri katlanıyor...

Yazıyorum...

Çünkü bana dokunan hersey yazmaya değer.

Hayat o kadar zengin ve degerli ki...
Bunun farkına varanlardanım...
Her anın tadını çıkaranlardan...
Değerli benim hayatım, zamanım, payıma dusen zamanda dokunmaya deger bulduklarım...
Bana dokunan her yeri, her kişiyi, her duyguyu, dusunceyi yazarım.
Üzerlerine spot ışıkları tutarım, parlatır yazarım...

Sadece gozlerimle gördüğüm değil,
Gözlerinin içine bakarak konuştuğum insanları yazarım.

Yazıyorum...
Kendimle başbaşa kalmasını seviyorum.
Hayatta ögrendiklerimin saglamasını yapmayı, kendime belgeler bırakmayı seviyorum.

İlaçtır yazmak...

Murathan Mungan'ın dediği gibi : "yaz geçer"
Yazınca geçiyor sahiden de...
Hüzün, keder hiçbirşey kalmıyor... Cumlelere akıp dağılıyor.

Yeni bir sayfa açmak yani...
Iste, yaz, geçsin ve çevir sayfayi.