Bir tane kardeş

Biz küçüktük, beraber büyüdük...
Korkardım ben karanlıktan. Geceyarısı uyanırsam eğer, onun yanına gidip yatardım. Korurdu o beni.
O beni geceleri karanlıktan korurdu, ben de onu gündüzleri gün ışığından...
Gün ışığına çıkmış dünyadan, sahte insanlardan...

Sonra büyüdüm ben. Yaşım ikili hanelere vardı. Haraket alanım çoğaldı.
O küçüktü daha, dışarılar ona uzaktı.
Hiç unutmuyorum, arkadaşlarımın doğumgünü partilerine giderdim, onun yemediği pastayı ben de yiyemezdim.
Hiç çekinmeden gittiğim her yerden "Bir dilim de kardeşim için alabilir miyim?" derdim.

Zaman zaman tayfası, yeri geldi kaptanı olduk. Ama hep aynı geminin içindeydik biz.
Alabora da oldu, karaya da vurdu ve hatta battığı da oldu o geminin...
Bize birşey olmadı.
Bize birşey olmazdı ki zaten.
Biz vardık, birbirimize sahip çıkardık...

Zaferlerimiz oldu, yenilgilerimiz de oldu bizim...
Beraber altında kaldık. Beraber altından kalktık.
Kimse bilmez... Kimse bilemez. Kimse böyle derinden hissedemez.
Kardeşiz biz...
Aynı bedenin sularında yüzdük, aynı kordonlarla düğümlendik, aynı bedenin sütünü emdik.
Kırık yumurtadan sushiye beraber geçtik biz...

Hayatın dönüm noktaları vardır.
Bir tanesi daha kapımızda...

Bir sonraki eve gidişimde o orada olmayacak. Odasına girdiğimde odası boş olacak...
Kokusu kalır belki. Bir de halterleri... 

Hayatın dönüm noktaları vardır.

Ama hayat ne kadar dönerse dönsün bazı gerçekler asla değişmez.

Kardeş gibi arkadaşların olsa da hayatta..

Bir tane kardeşin var.

Tek.