Amacımız tam olarak buydu...
Bu seyahatle büyümek, daha çok büyümek ve hep büyümek...
Sınırlarımızı genişletmek...
Eklenmiş olmak...
Yaşayıp tecrübe ettiklerimizle eklenmiş olmak...
Eminim anlatabildiklerimin yanında anlatamadıklarım da vardır...
Asıl fark yaratan zaten onlar...
Farketmeden hücrelerimize işlemiş olanlar...
Bünyeye işleyerek değişim yaratanlar...
Aklımda Kalanlar...
Amerika'da herkes Paris'e, Fransiz kültürüne hayran...
Paris'ten geliyoruz deyince akan sular duruyor...
Bakışlar değişiyor, tavırlar değişiyor.
"Oh Paris" diye iç geçiriyor en büyük hayali Paris'i görmek olanlar...
"Oh Paris" diye iç geçiriyor en büyük hayali Paris'i görmek olanlar...
Paris'in yanına bir de balayını ekleyince tamamdır.
Dünyanin en romantik çifti biziz...
Aslında olay tamamen farklılık...
İnsanları çekici kılan temel özellik kişisel farklılıkları...
Avrupa'dan, hele hele Paris'ten geliyor olmak farklılık yaratıyor.
"People build lots of wall, not enough bridge"
Avignon'daki "Palais des Papes" (Rahipler Palasi) 'ni gezerken duvarda bir yerde okumustum, aklımda kalmış.
Isaac Newton söylemiş
"People build lots of wall, not enough bridge"
Ne doğru demis...
Fransızlar'ın duvarları cok, Amerikalilar'in köprüleri çok...
Fransızlar kadar asil ve elegan değiller, ama komplexsizler, rahatlar, her oyuna, her eğlenceye, her espriye, yaşı ve sosyal statüsü ne olursa olsun katılıyorlar...
Sonra adam kendini tanıttı. Meğer New York'un en ünlü avukatlarindan biriymis.
Filmlerde duyarız hani, devletin avukatıymış. Yani başka bir ülkede suçlu olup kendi ülkesinden avukat isteyenlerin avukatı...
O koskoca adam sahneye çıkıp o şaklabanlıkları nasıl yaptı, o jongleur cocugun her oyununa katıldı, hiç takmadı, takılmadı.... Bayıldım...
Wow effect
Bu seyehat non-stop bir keşifler zinciri...
Her gün bir sürü, bir sürü yeni şeyle karşılaşıyoruz.
Yeni bir yemek, yeni bir içecek, yeni bir yer, mekan...
Bazıları çok daha fazla etkiliyor ve "wow" dedirtiyor. Ancak o şeye geri döndüğümüzde ayni oranda etkilenmediğimizi görüyoruz.
O şey aslında yine o kadar etkileyici.
Sadece biz ikinci seferde bu "wow effect" ten yoksun oluyoruz..
Tek fark bu...
Gemi gezisinde bir kadın vardı... Gerçek bir lady...
Amerika'nin upper class bir kesiminden geldikleri çok belli.
70 yaşlarında bir çift... Kocasıyla her akşam gelip pencere kenarında aynı masada yemek yiyorlardı...
Kıyafet seçimlerinden, şarap bardağını tutuşuna kadar, oturmasından yürüyüşüne kadar hep onu izledim...
Asil...ama bir tarafi ezik...saklanıyor.
Çünkü bir ya da birçok estetik ameliyat yaptırmış yüzüne belli ki, yüzü sevgilimin değişiyle bir "monstre' a yani canavara dönmüş, naturel bir yüz değil, ağız, burun, dudaklar hepsi değişmiş...
Ama endamı, edası, zerafeti değişmemiş...
Son gün giderken ona "Kesinlikle örnek alacağım bir hanimefendisiniz; zerafetiniz sizi gördüğüm ilk günden beri gözlerimi kamaştırıyor ", demek istedim... diyemedim...
İçimde kaldı...
Sevgilimin şapkası
Herkesin duygusal bir bağ kurduğu eşyaları vardır...
İşte sevgilimin şapkası bunlardan biriydi.
O şapka ona inanılmaz yakışıyordu..
Ancak... Miami'den otelimize dönerken otobüste şapkasını unuttu(k).
Otobüsten inerken kucağımızdan kayıverdi sanki...
Biliyorum, o dağınıkıir, neyi nerde bilmez, o şapkayı kaybedebileceği ihtimali de hep vardır... Bunu ben düşünmeliydim... Ve o şapkaya ben sahip olmalıydım.
O belli etmez, üzüldüğünü, hayal kırıklığına uğradığını göstermez...
Sonsuz positif ve olumlu bir bakışı vardır onun, güzel kafasında negatif hiçbir duyguya yer yoktur, çabuk unutur...
Ama ben biliyorum, o şapkayı kaybettiğine çok çok üzüldü...
Ve bu benim de hatam... O şapkaya sahip olmalıydım.
Üzgünüm...
Aklimda Kalanlar, Icimde Kalanlar
Miami'de Son Gun
Majesty of the Seas
Key West / Bahamas
Coco Cay / Bahamas
Bahamas Adalari'na Gemi Seyahati
Show off sehir: Miami
Dünyanin en romantik çifti biziz...
Aslında olay tamamen farklılık...
İnsanları çekici kılan temel özellik kişisel farklılıkları...
Avrupa'dan, hele hele Paris'ten geliyor olmak farklılık yaratıyor.
"People build lots of wall, not enough bridge"
Avignon'daki "Palais des Papes" (Rahipler Palasi) 'ni gezerken duvarda bir yerde okumustum, aklımda kalmış.
Isaac Newton söylemiş
"People build lots of wall, not enough bridge"
Ne doğru demis...
Fransızlar'ın duvarları cok, Amerikalilar'in köprüleri çok...
Fransızlar kadar asil ve elegan değiller, ama komplexsizler, rahatlar, her oyuna, her eğlenceye, her espriye, yaşı ve sosyal statüsü ne olursa olsun katılıyorlar...
Sahnede jongling yapan New York'lu avukata bayıldım...
Bizim çocuk seyircilerden birini çekti aldı. Orta yaşı geckin bir adam... Çocuk onunla dalga gecti, adam esprilere cevap verdi...Sonra adam kendini tanıttı. Meğer New York'un en ünlü avukatlarindan biriymis.
Filmlerde duyarız hani, devletin avukatıymış. Yani başka bir ülkede suçlu olup kendi ülkesinden avukat isteyenlerin avukatı...
O koskoca adam sahneye çıkıp o şaklabanlıkları nasıl yaptı, o jongleur cocugun her oyununa katıldı, hiç takmadı, takılmadı.... Bayıldım...
Wow effect
Bu seyehat non-stop bir keşifler zinciri...
Her gün bir sürü, bir sürü yeni şeyle karşılaşıyoruz.
Yeni bir yemek, yeni bir içecek, yeni bir yer, mekan...
Bazıları çok daha fazla etkiliyor ve "wow" dedirtiyor. Ancak o şeye geri döndüğümüzde ayni oranda etkilenmediğimizi görüyoruz.
O şey aslında yine o kadar etkileyici.
Sadece biz ikinci seferde bu "wow effect" ten yoksun oluyoruz..
Tek fark bu...
İçimde Kalanlar...
Gemi gezisinde bir kadın vardı... Gerçek bir lady...
Amerika'nin upper class bir kesiminden geldikleri çok belli.
70 yaşlarında bir çift... Kocasıyla her akşam gelip pencere kenarında aynı masada yemek yiyorlardı...
Kıyafet seçimlerinden, şarap bardağını tutuşuna kadar, oturmasından yürüyüşüne kadar hep onu izledim...
Asil...ama bir tarafi ezik...saklanıyor.
Çünkü bir ya da birçok estetik ameliyat yaptırmış yüzüne belli ki, yüzü sevgilimin değişiyle bir "monstre' a yani canavara dönmüş, naturel bir yüz değil, ağız, burun, dudaklar hepsi değişmiş...
Ama endamı, edası, zerafeti değişmemiş...
Son gün giderken ona "Kesinlikle örnek alacağım bir hanimefendisiniz; zerafetiniz sizi gördüğüm ilk günden beri gözlerimi kamaştırıyor ", demek istedim... diyemedim...
İçimde kaldı...
Sevgilimin şapkası
Herkesin duygusal bir bağ kurduğu eşyaları vardır...
İşte sevgilimin şapkası bunlardan biriydi.
O şapka ona inanılmaz yakışıyordu..
Ancak... Miami'den otelimize dönerken otobüste şapkasını unuttu(k).
Otobüsten inerken kucağımızdan kayıverdi sanki...
Biliyorum, o dağınıkıir, neyi nerde bilmez, o şapkayı kaybedebileceği ihtimali de hep vardır... Bunu ben düşünmeliydim... Ve o şapkaya ben sahip olmalıydım.
O belli etmez, üzüldüğünü, hayal kırıklığına uğradığını göstermez...
Sonsuz positif ve olumlu bir bakışı vardır onun, güzel kafasında negatif hiçbir duyguya yer yoktur, çabuk unutur...
Ama ben biliyorum, o şapkayı kaybettiğine çok çok üzüldü...
Ve bu benim de hatam... O şapkaya sahip olmalıydım.
Üzgünüm...
Aklimda Kalanlar, Icimde Kalanlar
Miami'de Son Gun
Majesty of the Seas
Key West / Bahamas
Coco Cay / Bahamas
Bahamas Adalari'na Gemi Seyahati
Show off sehir: Miami
Icinde ve aklinda kalanlar simdi ne guzel disari cikmislar!
YanıtlaSil