Sonunda "Aslan Kral" muzikalini ben de gordum.
10 yildir dunyada 50 milyon kisi izlemis, ben izlememisim... Cocukken cizgi filmini gorduk, ama Broadway basta olmak uzere dunyanin hemen her metropolunde sergilenen muzikaline bir turlu gidememistim. Sonunda persembe gunu gittim. Paris'te, au thèatre MOGADOR.
Mogador Tiyatrosu daha iceri girer girmez buyuluyor insani.
Sir Alfred Butt, dansci sevgilisine hediye etmek amaciyla Londra'da yaptirdigi Palas-Tiyatro conceptinin aynisini kopyalayarak Paris'te de yaptirmis. Nisan 1919'da Amerikan baskani Wilson'un da katildigi bir torenle acilmis.
Sahiden iceri girer girmez tiyatroda degil kraliyet sarayinda hissediyorsunuz kendinizi.
Sadece tuvalete giderken boyle bir sarayda olmakta biraz zorlaniyor insan, zira binanin icinde kirmizi halilarla kaplanmis 3 farkli koridordan gecmek durumundasiniz.
Hani tuvalete giden yolda da bu kadarina da gerek yoktu ama...
Aslan Kral muzikaline gelince... Kostumlere soyleyecek soz yok. Muhtesem... Danslar ve kareografi cok basarili. Oyuncularin bedenlerine hakimiyeti cok guzel. Insanlardan agac ta oluyor, aslan da. Hani sinemada alisigiz belki boyle seylere, diyoruz nasil olsa bilgisayarlarla yonetiliyor hersey, sasirmiyoruz. Iste tiyatro performansi bu yuzden bir baska etkileyici.
Insandan da o gergedan ya da aslan sesi cikiyor iste, goruyor, duyuyorsunuz. Rotus yok...
Bunun disinda ben basarli bir casting oldugunu dusunmuyorum. Adi ustunde bu bir musical, yani sadece tiyatro oyunu sergilemeyecek, ya da sadece dans etmeyeceksiniz, sarki da soyleyeceksiniz. Musical bu demek degil mi? Cok az replik ama ne diyeceksen sarki soyleyerek diyeceksin. Iste orda oyuncularin buna dikkat edilerek secilmemis oldugu ortada. Zira bu denli kalabalik bir kadroda is sarki soylemeye gelince sadece 2-3 oyunucu sizi etkiliyor...
Kim bilir... belki bir gun Broadway'da Ingilizce de izlemek nasip olur...
Umut dunyasi bu dunya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder